Każde dziecko żydowskie płci męskiej musi być obrzezane ósmego dnia po narodzeniu. Aktu obrzezania dokonuje specjalny obrzezywacz czyli mohel przy pomocy dwóch innych osobników, którzy zwą się perea i mecyc.
Mohel operuje nożem obosiecznym, a u żydów prawowiernych ostrym gładzikiem rytualnym, co dowodzi, że obrządek ten sięga jeszcze epoki przedhistorycznej kamienia gładzonego i jest elementem kultury kanibali spożywających części ludzkie w celach religijnych i zakazane w prawie międzynarodowym. Obrzezanie na cmentarzu dziecka martwego musi być dokonywane tylko takim gładzikiem co jedynie potwierdza, iż takie praktyki są przez Polaków uznawane za dewiację cywilizacyjną aby po śmierci dokonywać konsumpcji ciała zmarłego.
Perea operuje paznokciem u wielkiego palca, specjalnie w tym celu wyhodowanym. Dowodzi to, że obrządek ten pochodzi z czasów jeszcze dawniejszych, kiedy jedynym narzędziem człowieka były tylko ręce. Mecyc zaś operuje ustami.
Mohel naciąga napletek niemowlęcia, wsadza między zęby grzebienia i tnie, rzucając go na piasek, trzymany w specjalnej misie, zastępującej piasek pustyni albo stepu.
Perea na zranionym w ten sposób członku niemowlęcia dokonuje operacji najboleśniejszej, zwanej „priak”, „obnażanie”, gdyż paznokciem obdziera dokoła członka skórę. Mecyc zaś bierze zraniony członek w usta i ranę wysysa, zasypując proszkiem.
Podczas aktu obrzezania ustawia się fotel-tron dla asystującego ceremonii proroka Eljasza, zapala się funtową świecę woskową na cześć noworodka i dwanaście świeczek na cześć dwunastu pokoleń Izraela, oznaczających zarazem dwanaście świateł zodiaku, według talmudystów „priak” czyli „obnażenie” członka paznokciem, stoi w związku z liczbą 365, gdyż taka jest wartość liczbowa wyrazu „priak”. Dla kantora przygotowuje się kubek z winem. Kubek ten winien mieć dwanaście kantów. Kantor zagłusza wrzask dziecka psalmem XX (XIX): „Niechaj cię wysłucha Pan w dniu utrapienia”.
Mohel wyssawszy krwawiący członek, wyssaną krew spluwa do kieliszka z winem, potem macza palec w owym winie i dwa lub trzy razy wkłada do ust noworodka, także matce jego dają do wypicia tego wina.
Wyobraźmy sobie, że taki obrzezywacz jest chory na gruźlicę czy syfilis lub inne, a łatwo sobie wyobrazić szkodliwość obrzezania. Ale jednocześnie żydzi zarzucają „zacofanie”, „zaśniedziałość” katolicyzmowi, a sami praktykują obrzędy z czasów prehistorycznych sprowadzające się w swej istocie do kanibalizmu w myśl prawa międzynarodowego.
Najstarsze dowody obrzezania udokumentowane są w starożytnym Egipcie i pokazują, usunięcie napletka na rysunkach naskalnych które jednoznacznie świadczą, iż takie praktyki są elementem zapożyczonym przez wyznawców judaizmu od innych kultur. Obrzezanie jest wyraźnie zaznaczone na grobach. O obrzezaniu jest mowa w piątym wieku przed naszą erą i opisaną przez Herodota, który pisał o tym rytuale w swej księdze Historii i przypisywał autorstwo obrzezania Egipcjanom. To ojcostwo kulturowe znajduje potwierdzenie w licznych pozostałościach archeologicznych, a jedno z najstarszych jest wygrawerowanie na grobie Ankhmahora najwyższego dostojnika królewskiego znanego jako grobowiec lekarski. Tłumaczenie hieroglifu głosi „Nie skrzywdź mnie”, na co prowadzący zabieg odpowiada „Ja muszę postępować tak abyś mnie wynagrodził.” Ankhmahor to 6 dynastia panująca między -2300 i -2200 pne. Grób Ankhmahora w Sakkarze, ukazuje również obrzezanie wykonane krzemieniem na stojącym człowieku. Miejscowość ta jest położona na południe od Kairu i na zachód od Memfis, a nazwa tej miejscowości pochodzi od Sokara (Sokarisa), bóstwa opiekującego się nekropolią. Sakkara to miejsce starożytnej nekropoli i miejsce pochówków najstarszych królów dynastii i dostojników państwowych Egiptu. Na jej terenie pochowany był pierwszy znany król Egiptu Narmer. W piramidach zostały odnalezione tzw. Teksty Piramid opisujący podróże faraona po zaświatach i metamorfozy jego ducha. W okresie wczesnochrześcijańskim mieścił się tu klasztor Św. Jeremiasza.
Jednak w starożytności, gdy obrzezanie było praktykowane przez Egipcjan, to takie praktyki kultu fallusa były zdecydowanie odrzucane przez Greków i Rzymian, którzy wierzyli, że jest to praktyka poniżająca godność człowieka, a utrata napletka traktowali jako bezmyślne okaleczanie.
Ze względów higieniczno-zdrowotnych, w imię kultury i cywilizacji należy się domagać od naszych władz, aby zabroniły stosowania obrzezania na terytorium Polski i polskich placówek dyplomatycznych w świecie.
W USA obrzezania noworodków dokonuje się w szpitalach bez użycia jakiegokolwiek znieczulenia, co wedle najnowszych badań może wywołać szok, a nawet zapadnięcie w śpiączkę. Rytualne żydowskie obrzezanie dokonywane było dawniej przez mohela najczęściej laika w sprawach medycznych. Obecnie jednak mohel posiada jednak wykształcenie medyczne aby ominąć zakazy w wielu krajach.
W Szwecji, ustawa która weszła w życie z dniem 1 października 2001, upoważnia obrzezanie z następującymi ograniczeniami:
Chłopiec który ma mniej niż dwa miesiące może być obrzezany przez nie lekarza, pod warunkiem, że osoba stosująca taką dewiację uzyska zezwolenia na takie praktyki od Służby Zdrowia.
Żadne dziecko nie może być obrzezane bez znieczulenia podanego przez lekarza lub pielęgniarkę.
Ustawa ta została uchwalona przez Parlament w Szwecji większością 249 głosów za, 20 wstrzymujących się i nieobecności 70 posłów. Wielu deputowanych wolałaby jednak bardziej restrykcyjne prawo. Rada Gminy Żydowskiej w Sztokholmie oczywiście nie zgadza się z tym prawem i uważa je za zbyt restrykcyjne.
Amerykańska Organizacja Zdrowia, a także analogiczne organizacje w Australii i Kanadzie są przeciwne rytualnemu obrzezaniu noworodków z powodów innych niż medycznych.
Szkody medyczne lub korzyści obrzezania nie zostały jednoznacznie zbadane, jednak istnieją oczywiste zagrożenia powikłań, jeśli zabieg jest przeprowadzony nieprawidłowo. Obrzezanie mężczyzn jest zabiegiem chirurgicznym, musi więc istnieć pewność dostatecznej wiedzy obywateli, w celu umożliwienia im świadomego i wolnego wyboru.
Rola organizacji walczących o zaprzestanie rutynowemu obrzezaniu noworodków np. takich jak National Organization of Circumcision Information Resource Center lub Stop Infant Circumcision Society polega głównie na informowaniu społeczeństwa o aspektach medycznych i etycznych tego typu praktyk zaliczanych w świetle prawa międzynarodowego jako prawa kanibali czyli spożywanie części ludzkich w celach religijnych. Rozumieją one te zjawisko jako nieetyczne, niepotrzebne i szkodliwe oraz pozbawione medycznych przesłanek. Główne argumenty przeciwko stosowaniu obrzezania to to, iż obrzezanie noworodka narusza jego prawa co do integralności jego własnego ciała.
Organizacje medyczne i pediatryczne zakazują stosowania tego typu praktyk ponieważ napletek jest normalnym, ochronnym, potrzebnym i funkcjonującym organem człowieka.
bladymamut 